Prolog "Szepczące uczucia skalanej miłości"

Taki filozoficzny wstęp/prolog do mojej "powieści" :D Miłej lektury

Ślady na piasku zmyją nadchodzące fale, 
miłość...pozostanie na wieki, nawet po śmierci. Ludzie potrafią "utrzymać przy życiu" zmarłą osobę 

Kręgi na wodzie są nietrwałe, a wszelkie słowa zostawiają coś po sobie. Każde z nich potrafi czynić cuda, podtrzymywać na duchu, oczarowywać, zasmucać, ranić. 

Kropla w oceanie. Jedna, a są ich setki. Podobna do innych, lecz tym samym oryginalna, niepowtarzalna, jedyna w swoim rodzaju. 

Wszystkie te symbole świadczą o przemijaniu, jednak życie ludzkie samo w sobie jest trwałym śladem na Ziemi. Każdy ruch, każdy oddech, każda sytuacja, bez których świat mógłby być inny... tak bliskie nam, ale wprost nietypowe... 
Ellie i Avan... Niepowtarzalni. Historia spisana przed laty ziszcza się w całym życiu, lecz kim jest człowiek, kim jesteśmy my...

Jak się podoba tytuł ?

No to zaczynamy z...

Zaczynam pisać opowiadania z cyklu... no właśnie... tutaj taki mini konkurs! Jeżeli ktoś przeczyta ten tekst, niech koniecznie napisze tytuł dla tej serii opowiadań. Nagrodą będzie użycie jego imienia jako, któregoś z bohaterów. Tak więc zapraszam :D

Wracając, zaczynam pisać opowiadania o dziewczynie, której życie odwrca się o 180 stopni. Dlaczego 180 stopni ? Dlatego iż główna bohaterka utknęła pomiędzy światami. Jakie było jej wceśniejsze życie oraz jak potoczą się jej dalsze losy przeczytacie w najbliższych opowiadaniach. Oto "urywki" z tekstu, które mają na celu, pomóc Wam w wymyśleniu jego tytułu.

...Już pierwszego dnia zaadaptowałam to miejsce jako "moje miejsce na Ziemi". Teraz siedzę oparta o kamień, wiatr powiewa lekko moimi długimi włosami, czuję ciepło i orzeźwiającą bryzę, która o tej porze wieje od morza po raz ostatni...

...Jest bardzo zimno tej nocy. Znalazłam się gdzieś, gdzie na pewno nie byłam wieczorem. Gdzie jestem? Przed moim zaśnięciem jechałam z Avan'em samochodem, a teraz nie odczuwam, żadnej miękkości fotela, wręcz przeciwnie czuje pod swoim ciałem twarde kamienie. Jestem na drodze! O matko! Wypadłam z auta? To niemożliwe!...

...Słyszę tylko jego słowa –Pomocy, to miejsce jest nawiedzone, jestem tu sam- powtarza w amoku Avan. Chwila, jak to sam? A ja, przecież żyję! Wychodzę z metalowego wraku. Widzę jakieś ciało na asfalcie. Podchodzę bliżej...

...Szepczę mu do ucha -kocham cię. Tym razem Avan usłyszał mnie. Próbowałam przy nim zasnąć, nie mogę. Wiem, że połączy nas drugie wcielenie, jeżeli owo istnieje... lecz... kim jestem? Duchem? Aniołem? Cieniem?... 

W następnej notce prolog oraz w krótkim odstępie czasowym I rozdział. :) 

Pozdrawiam 

Vampirek...

Mała/wielka zmiana ;)

"Ile sombre" jest kontynuowane w zakładce PAMIĘTNIK w zmienionej formie (skrócone i wciąż po angielsku), natomiast na stronie głównej ukazywać się będą ukazywać się różne opowiadania (po polsku). Więc życzę miłej lektury i czekam na komentarze :D

Vampirek...

I rozdział "Ile Sombre" /"Zaginonej wyspy"/

Jeżli chcielibyście przetumaczę ten rozdział na polski jak najszybciej. Miłej lektury, nie jest długi, ale jest w końcu. :)

Rozdział I (Po angielsku)

Last night I dreamt of my future life. I exult at awoke up. It was very strange and different. This dream forecast my life, my emotion, my future procedure. I knew… I must lit candle of friendship with people. 

This night I couldn’t sleep with my bed. I went to the garden. It’s going to very calm morning. I just closed my eyes for a short time… I heard the sound of waves sea and birdsong. I love it. This place is magic, mysterious and fabulous . I saw a small forest, near to the beach. I take a walk. I saw there a lot of anemones while I was getting to the forest. The forest was extraordinarily quietly.I smelt scented of anemones in the air. I got pleasure out of this breathing space. I walked around about one hour yet. I finally came back to the garden. That weren’t all that pretty. The empty house filled with an eerie melody. I felt a little afraid when I was entering to house. Then I saw Katherine did she take hair down . She’s beautiful girl of long, thick, blond hair. Katy have delicate complexion, and sky-blue eyes. Usually, she wear ivory, airy dress. She’s my best friend.

- I could show you what you want to see, and take you where you want to be – she said - You are so tough, if it’s about this place.

- I really don’t think this is a good time.

- Oh, Yes… This is a good time for removal !

- No. I know, what is good for me.

- You’re stubborn.

- I know.

- Words fail me !

- Oh, Katy, I don’t need any help.

- Ellie! You need my help… you need some help.

- Let’s not bicker.

Then Katy got up of the house. I catch she up in front of forest.

- Kathrin, you musn’t huff.

- I will only so that you can enjoy life.

- Thank you very much, but I know one’s own mind.

- You’re welcome.

- See you soon

- Goodbye

I came back to my home. For the rest of the day i stay in it.

To twórczość w pełni własna, więc proszę o nie kopiowanie itp. Liczę na komentarze

Już niedługo...

W związku z bliskim pojawieniem się I rozdziału Zaginionej Wyspy umieszczam realne, własne zdjęcia Ile sombre. 

Piękna urokliwa wyspa kryjąca tak wiele...

O czym ten blog?

Wiatajcie! Ten blog jest poświęcony mojej książce... w przyszłości serii książek "Mroczna Wyspa". W niedługim czasie pojawią się pierwsze rozdziały tej fascynującej książki. Jedyne co zdradzę to to że główną bohaterką jest szesnastoletnia Ellie, która przeżywa dramatyczne przygody na tajemniczej wyspie, nazywaną przez przybrzeżnych osadników Île sombre - Mroczna Wyspa. 

Zaginiona Wyspa